Zoals u weet, verstuur ik periodiek een e-mail aan mijn relaties over iets opvallends op het terrein van onze specialismen Intellectuele Eigendom/Design/Creative Industry, ICT en techniek. Hier zijn er weer enkele. Ik heb ze niet voorzien van een ‘label’ (‘IE’ enz.), omdat sommige over meerdere aspecten gaan en ook vaak breed toepasbaar zijn:
1) Bedrijven als Cozzmoss (thans Auxen geheten) jagen namens bijvoorbeeld kranten achter inbreukmakers aan en vragen dan een forse schadevergoeding. Wat is de schade door online auteursrechtinbreuk, in dit geval het overnemen van een krantenartikel op een website? De normale licentievergoeding die de krant mist, d.w.z. 0,47 per woord? Tot dusver moesten we het doen met elkaar vaak tegensprekende uitspraken van lagere rechters. Nu heeft een hof geoordeeld dat de normale licentievergoeding verschuldigd is, vermenigvuldigd met 1,25 (en uiteraard de proceskosten enz). Die extra 25% is vanwege “verlies aan misgelopen inkomsten van potentiële abonnees”. Een vreemde redenering, want als er gewoon netjes vooraf betaald was zou er ook “verlies aan misgelopen inkomsten van potentiële abonnees” zijn geweest. Lees de uitspraak hier
2) Een auteursrechtelijk beschermd werk namaken is niet toegestaan. Maar wat als je “slechts” de stijl waarin iets gemaakt is nabootst? Volgens de Hoge Raad is dat toegestaan, ook als de nabootsing nodeloos is en verwarring wekt. Slechts onder omstandigheden is het nabootsen van een stijl onrechtmatig. Wanneer dat het geval is zal toekomstige jurisprudentie moeten uitwijzen. Zelf denk ik bijvoorbeeld aan een eerdere zakelijke relatie tussen kunstenaar en nabootser, waarbij de nabootser alle tips en trucs heeft kunnen afkijken. Lees de uitspraak hier.
3) Een tas registreren als driedimensionaal beeldmerk is Bottega Veneta niet gelukt: hoewel een sluiting ontbrak en het handvat een bijzondere plaats had, was de tas toch niet onderscheidend genoeg. Als uw Frans of Italiaans goed genoeg is: uitsprakenhier (Veneta-tas) en hier (Cabat-tas).
4) Louboutin heeft een kort geding tegen schoendiscounter Van Haren gewonnen. Van Haren mag geen hooggehakte damesschoenen met rode zool meer maken, tenzij de rest van de schoen ook rood is (daar werd namelijk niet over geklaagd). Louboutin had de rode zool als vorm/kleurmerk ingeschreven. De rode zool was niet puur decoratief: het publiek vatte het inmiddels op als “rode zool bij hooggehakte damesschoen = Louboutin”, dus was de rode zool (inmiddels) geschikt als merk. Bij de aankoop kon door de verschillen in prijs en verkrijgbaarheid geen verwarring optreden. Wel was er gevaar voor “post-sale confusion”, te weten door het zien van anderen met Van Haren schoenen en die verwarren met Louboutin. Lees de uitspraak hier.
5) Een Amerikaanse rechter heeft onlangs een stokje gestoken voor de doorverkoop van tweedehands mp3s door ReDigi. Het plan was leuk bedacht: degene die zijn mp3 wilde doorverkopen plaatste dit in een digitale kluis, waarna software bekeek of de mp3 rechtmatig was gekocht en of de mp3 inmiddels was gewist bij de verkoper. Pas daarna kwam de mp3 in de digitale kluis van de koper. De Amerikaanse rechter zag het uploaden naar de kluis als het maken van een kopie en niet als een verhuizing. ReDigi wil haar vleugels uitslaan in Europa. Wat een Nederlandse rechter zou oordelen op basis van de Nederlandse Auteurswet blijft afwachten. Lees de uitspraak hier .
6) Dan een bespiegeling van mijzelf: afscherming van rechten, waar intellectuele eigendom dus ook onder valt, zoekt voortdurend een wankele balans tussen enerzijds het in staat stellen van creatievelingen om rendement te hebben van hun investeringen in ontwikkelingen enerzijds en anderzijds het in staat stellen van andere creatievelingen om op bestaande ontwikkelingen door te ontwikkelen. Deze balans is ook van groot belang voor de maatschappij, zeker ook voor minder ontwikkelde landen, denk aan medicijnen. Tegen het soms corrumperende effect van de macht van afscherming, wanneer de balans uit evenwicht raakt, ontstaat steeds meer (terechte) weerstand.
21 mei 2013
