Wie een installatie of apparaat op de markt brengt dat niet is beschermd door een octrooi kan erop rekenen dat vroeg of laat een ander met iets soortgelijks komt en tegen een lagere prijs. Op onze gratis juridische spreekuren moeten we dan ook regelmatig ondernemers teleurstellen: that’s all in the game. Sommige concurrenten maken het echter wel heel bont, zodanig dat de vraag rijst: ‘Ja, maar mág dit wel?’
Zo brengt DP Products krachtige wifiapparatuur ‘voor op de camping’ op de markt onder de naam Powerwifi. Magro-service besloot een tijdje terug soortgelijke producten te gaan verhandelen, maar kreeg daarbij last van leneritis. Echt alles werd geript: de naam, de handleidingen en zelfs de ean-code zodat in plaats van de advertentie van DP die van Magro op Bol.com verscheen. Tegen een goedkopere prijs. En met de vermelding dat het ‘hetzelfde’ was. Gevolgd door een mislukte poging tot inschrijving van Powerwifi als woordmerk en een geslaagde poging tot inschrijving van Powerwifi als beeldmerk/logo.
De naam pikken, dat mocht in dit geval, oordeelt de rechter. Huh? Ja, als een productnaam beschrijvend is (‘krachtig draadloos netwerk’) kun je die niet monopoliseren. Dat de naam is geweigerd als woordmerk wijst er al op dat hij beschrijvend is. De vermelding dat het ‘hetzelfde’ is, mocht echter niet, want het was niet hetzelfde (goed, qua functionaliteit wel, maar niet qua uiterlijk). Dus misleidend voor potentiële kopers. En oneerlijk jegens de concurrent; de naam van de concurrent mag je best noemen, maar dan moet de vergelijking wel objectief zijn. De ean-code van het product van de ander gebruiken mocht ook niet: nodeloze verwarring bij potentiële kopers dus onrechtmatig jegens de concurrent.
Ten slotte de handleidingen. De rechter heeft eerst gekeken of er wel sprake is van kopiëren; het is mogelijk dat iemand zonder het werk van de ander te hebben gezien zelfstandig iets maakt dat er toevallig op lijkt. Hier was echter evident gekopieerd: zelfs het mac-adres in de screenshots was hetzelfde. Máár: kopiëren is alleen maar verboden als het gekopieerde werk beschermd is. Dus ging de rechter kijken of er auteursrecht op de handleidingen rustte. Je moet dan aantonen dat je werk wel degelijk creatieve keuzes in zich bergt en dat er dus auteursrecht op zit.
Het criterium dat op de handleidingen werd losgelaten, was of er sprake was van meer dan triviale of banale persoonlijke (subjectieve) keuzes in woordgebruik, opbouw, lay-out, gebruikte afbeeldingen, die blijk geven van de persoonlijke visie van de maker en van een zekere creativiteit. Ja, vindt de rechter, dús: auteursrechtinbreuk, met een nader uit te rekenen schadevergoeding als gevolg …
Wat leren we hier nou uit? Nou, dat er een hele hoop mag in het kader van concurrentie, maar niet alles. En dat de kans op bescherming van handleidingen die in de hightechindustrie worden gebruikt groot is. Het betreft immers vaak complexe toepassingen met even zo complexe handleidingen, waarin de schrijver veel creativiteit legt.
Hub Dohmen
Dit artikel werd in oktober 2015 gepubliceerd in het blad Bits & Chips
Lees-verder-tips
Ook interessant in het kader van (vermoedelijk) kopiërende concurrenten: 13 januari 2016: column “Help! Mijn software is gejat!” Wat nu? Wat moet je allemaal bewijzen als je denkt dat je plc-software is gekopieerd door de concurrent? 14 oktober 2015: column “Oneerlijke concurrenten”. Geen auteursrecht op productfoto’s, ook niet als er heel veel werk aan de foto’s is besteed. 15 december 2011: column “Het verboden congres – een mooi sinterklaascadeau”: Meenemen van bedrijfsinfo naar concurrent ondanks geheimhoudingsclausule/geheimhoudingsbeding. Onrechtmatige voorsprong teruggedraaid door rechter.
