Door de explosieve groei van online aanwezigheid in deze tijd krijgen wij veel vragen over wat er wel en niet mag op internet. Als iets niet mag, is de tweede vraag die altijd gesteld wordt, afhankelijk van de vraagsteller: wat kost dat/wat levert het op. De laatste tijd veel vragen van mensen over het illegaal downloaden van films. Zouden mensen door het thuiswerken door Netflix heen zijn of zo? Hoe dan ook werd het tijd voor deze column, omdat ik hem een half jaar geleden al aangekondigd had in mijn vorige column (klik) waar deze column op aansluit.
Onderzoeksvraag
Een filmproducent maakt een film. Die film is tegen betaling beschikbaar op internet of in de bioscoop. Iemand anders downloadt die film via bittorrent zonder daarvoor te betalen. Hij wordt ‘gesnapt’. Wat is dan een faire betaling? Wat is een vergoeding die Nederlandse rechters toewijzen? Dat is een vraag die niet alleen rechthebbenden – filmproducenten, filmdistributeurs – bezighoudt. Het is ook een vraag waar inbreukmakers van wakker liggen. Ook is het een vraag van onschuldige abonnees die mogelijk een claim in de bus krijgen omdat hun IP-adres is gebruikt door de daadwerkelijke downloader.
Nog geen uitspraak over downloadschade
In mijn vorige column (klik) waar deze column op aansluit had ik het over de zaak DutchFilmWorks (hierna: ‘DFW’) tegen Ziggo. Die zaak ging over de vraag wanneer een provider de NAW van een downloader moet vertrekken. Tot dusver heb ik nog geen uitspraak voorbij zien komen waarin een Nederlandse provider NAW-gegevens van een downloader moet verstrekken. Dus is het ook niet zo vreemd dat er geen uitspraken voorbij komen waarin een downloader wordt veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding. Ik zal dus een educated guess moeten doen op basis van mijn kennis van wet en jurisprudentie en mijn jarenlange ervaring in intellectuele-eigendomszaken.
Wat zou downloader van rechter moeten betalen? Educated guess: max EUR 70
Wie de rechten van een ander schendt, moet de schade betalen. Maar laat die schadeafwikkeling dan wel fair zijn. In het eerdere kort geding zei de rechter: “Het bedrag dat DFW thans wenst te ontvangen, vermoedelijk € 150,–, is echter op geen enkele wijze onderbouwd en niet is uitgesloten dat in het door DFW te vragen schadebedrag ook elementen van een boete zitten.”. De rechter vindt 150 euro aan de hoge kant, dus dat zal een maximum zijn. Wat is nou echt de schade? Met andere woorden, wat is nou een redelijk schikkingsvoorstel? Niemand zit immers te wachten op een procedure bij de rechter. De ‘kijk-schade’ kan in ieder geval niet hoger zijn dan de kosten voor het legaal kijken van de film. Dus een bedrag tussen 2,50 euro (online) en 14 euro (aankoop DVD). Laten we heel royaal zijn: 15 euro, en dan vergeten we voor het gemak dat er heel veel schakels tussen zitten. Daarnaast zijn er de kosten voor opsporing en onderzoek. Onderzoeksbureau Tecxipio was van 21 januari 2018 tot en met 28 januari 2018 bezig 174 IP-adressen te verzamelen en in de periode van 2 januari 2018 tot en met 1 februari 2018 heeft ze er 203 verzameld. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar full time mee bezig is geweest, en hoogstwaarschijnlijk is een en ander geautomatiseerd. Maar stel dat het niet geautomatiseerd is, dan kost het misschien een paar minuten per downloader om een screenshot te maken en vast te leggen in een database, en de verzamelde data in bulk naar Ziggo te sturen met een NAW-verzoek. En dan nog: die kosten moeten volgens de wet ‘redelijk’ zijn. Dus weer maximaal 15 euro en dan ben ik heel royaal. Dan komen daar nog de buitengerechtelijke incassokosten bij. In tientjes-zaken waarbij de abonnee meteen erkent dat hij de inbreukmaker is zal de rechter 40 euro hanteren en dus kan DFW niet hoger gaan zitten. Totaal: 15+15+40 = 70 euro. Mogelijk gaat DFW ‘herkansen’ in een bodemprocedure. De voorzet die ik hierboven deed mag DFW gebruiken 😉
Lees-verder-tips:
Jan Smolders, 9 juni 2020.
info@dohmenadvocaten.nl
www.dohmenadvocaten.nl
http://twitter.com/Jan_Smolders
http://nl.linkedin.com/in/jansmolders