Dit is een waargebeurde casus; om herkenning van de werkelijke bedrijven te voorkomen, zijn de namen en de producten veranderd.
Atlas was afnemer van metalen designarmaturen bij Stip. Stip had een geregistreerde modelbescherming op het armatuurontwerp. Er waren leveringsproblemen bij Stip, dus Atlas liet ze zelf maken, eigenlijk kopieën, dus. Modelinbreuk! Atlas ondertekende een overeenkomst: nooit meer doen (boete bij overtreding: 500.000) en twee ton schadevergoeding. Enige tijd later ontvangt Atlas een brief van Stip: “Er staan nog plaatjes van het armatuur op jouw site, dat is vijf ton boete”. “Geen haar op mijn hoofd dat er ook maar één cent wordt betaald”, zei Atlas. Ik was het roerend met haar eens. Dus laat maar komen, die dagvaarding. Die kwam ook.
De rechter oordeelt als volgt. Stip wist dat kopieën en originelen door elkaar lagen en vermoedde daarom dat beide soorten armaturen nog werden verkocht. Een vermoeden is echter niet voldoende; bewijs is nodig. Atlas en Stip hadden niet geregeld of besproken wat er met de kopieën moest gebeuren of met de afbeeldingen op de site; dat vonden ze kennelijk niet echt belangrijk. Een stop op productie en verhandelen van kopieën was het doel van de overeenkomst, dàt was waar het ze om ging.
De lijst met stopacties en de overstelpende hoeveelheid bewijs van uitvoering daarvan bleken doorslaggevend in deze zaak. Zelden wordt een zaak gewonnen op het recht, meestal op de feiten.
De rechter wijst alles af en veroordeelt Stip in de proceskosten. Moraal van dit verhaal: de intentie telt, ook juridisch! En dan wint dus toch het boerenverstand …
mr. Jan Smolders, juli 2013
Gepubliceerd augustus 2013 op alurvs.nl en creatiefzuid.
Ook interessant in het kader van modelinbreuk: 1 juli 2014Column: Geloof niet blindelings in onaantastbaarheid registratie intellectuele eigendom. Gepubliceerd op Creatiefzuid.nl. 21 september 2015: Ja maar, bestond al. Column van onze Jan Smolders over de vraag wanneer “ja maar, bestond al” een zinvol verweer kan zijn. Gepubliceerd op Creatief Zuid.